Kiedy słyszy się o problemach ludzi (np. takie jak bohaterki tej książki) to nasze błahe, liche sprawy przestają mieć znaczenie.
Co do mnie. Ja czasami będąc w jakimś sklepie z ubraniami muszę dokonać wyboru co kupić. Problemem jest wtedy ograniczony budżet, a dwie rzeczy (a czasami o zgrozo więcej) walczą o to, aby znaleźć się w mojej szafie. Wtedy w mojej głowie pojawia się walka - jedna półkula mówi: "Weź tę zieloną spódnicę", druga zaś: "Weź te spodnie w grochy". Następuje w tym czasie gruntowny przegląd szafy, pytanie się siebie: "Czy ta spódnica będzie mi do czegoś pasować? Czy mam do niej buty, torebkę, bluzkę? A może jednak jej nie brać. Bo nic do niej nie mam i będę musiała znowu wydawać pieniądze żeby coś do niej dokupić. A jak jest złej jakości? A jak założę ja tylko raz? A co będzie gdy się okaże, że Zośka ma taką samą?" I inne miliony pytań, które zazwyczaj kończą się tym, że wychodzę ze sklepu i kupuję sobie książkę albo kilka książek. Spódnica i spodnie czekają wtedy do wyprzedaży. A ja mam świadomość, że trochę zaoszczędziłam.

Kiedy słyszy się o problemach ludzi (np. takie jak bohaterki tej książki) to nasze błahe, liche sprawy przestają mieć znaczenie.
Co do mnie. Ja czasami będąc w jakimś sklepie z ubraniami muszę dokonać wyboru co kupić. Problemem jest wtedy ograniczony budżet, a dwie rzeczy (a czasami o zgrozo więcej) walczą o to, aby znaleźć się w mojej szafie. Wtedy w mojej głowie pojawia...

Obiecałam sobie że od nowego semestru zacznę studia podyplomowe (mieszkam na wsi,dopiero na drugi rok planuję przeprowadzkę do miasta więc musiało to by się wiązać z dojazdami co tydzień). Los chciał, że poznałam fantastycznego faceta, niestety spotykamy się tylko w weekendy (praca, dzielące nas km). Wybór??? odłożenie studiów na drugi rok gdy będę już mieszkać w mieście (istnieje ryzyko, że najzwyczajniej w świecie nie będzie mi się chciało), czy zaangażowanie się w nowy związek, na który czekałam bardzo długo???

Obiecałam sobie że od nowego semestru zacznę studia podyplomowe (mieszkam na wsi,dopiero na drugi rok planuję przeprowadzkę do miasta więc musiało to by się wiązać z dojazdami co tydzień). Los chciał, że poznałam fantastycznego faceta, niestety spotykamy się tylko w weekendy (praca, dzielące nas km). Wybór??? odłożenie studiów na drugi rok gdy będę już mieszkać w mieście...

Dzień w dzień główkujemy nad błahymi problemami – co mam ochotę zjeść na śniadanie? Jakie buty mi pasują? Którą drogą dojadę najszybciej? I musimy sobie jakoś z ty radzić. Każdy ma swój wypracowany system decyzyjny, sprawny bardziej lub mniej. Moim zdaniem do wyborów po prostu trzeba podejść taktycznie.
Przez długi czas moim ogromnym problemem było codzienne decydowanie czy wybrać się na rower czy nie. Zawsze znajdowało się milion wymówek - czy się nie chmurzy na zachodzie?, czy zdążę przed zmrokiem?, czy mam pomysł na trasę..? I zamiast jeździć, frustrowałam się. W końcu opracowałam prostą metodę. Zadaję sobie trzy pytania:
- czy jestem zdrowa?
- czy nie pada?
- czy brat ma więcej kilometrów niż ja?
Jeśli na co najmniej dwa pytania odpowiadam TAK – wtedy jadę.
Banalnie i szybko przebiega proces decyzyjny, a ja jestem silna, szybka i szczęśliwa.

Dzień w dzień główkujemy nad błahymi problemami – co mam ochotę zjeść na śniadanie? Jakie buty mi pasują? Którą drogą dojadę najszybciej? I musimy sobie jakoś z ty radzić. Każdy ma swój wypracowany system decyzyjny, sprawny bardziej lub mniej. Moim zdaniem do wyborów po prostu trzeba podejść taktycznie.
Przez długi czas moim ogromnym problemem było codzienne decydowanie...

Najbardziej ekstremalny wybór w mojej codzienności to decyzja o pozwoleniu na wyjazd mojego dziecka - zgodzić się czy nie?

Syn ma 2,5 roku. Mój mąż wyjeżdża na sezon do pracy za granicę gdzie mieszkają jego siostra i mama. Teściowa zaproponowała, że mąż mógłby zabrać ze sobą naszego 2,5 rocznego syna, żebym nie została za bardzo obciążona i trochę odpoczęła. Bardzo miła propozycja, ale mimo dobrych chęci wpadłam w popłoch. Zabrać mi syna? A jak niby ma wrócić do Polski i kiedy?

Nie mogłam uwierzyć gdy w mojej głowie zaczęło się roić milion scenariuszy... a każdy coraz gorszy. Miotałam się tak przez dobre kilka godzin pomiędzy wyborem odpoczynku i rozstaniem z moim szkrabem, a tym, że zostanie ze mną i nie będę miała czasu dla siebie.

Ostatecznie powiedziałam mężowi, że nie jestem gotowa odciąć jeszcze pępowiny. Być może znamy się z mężem od prawie 8 lat i wiem, że syn byłby bezpieczny, ale nie wyobrażam sobie dnia w którym po przebudzeniu nie zobaczę go śpiącego w swoim łóżeczku, a po powrocie z pracy biegnącego do mnie się przywitać.

Najbardziej ekstremalny wybór w mojej codzienności to decyzja o pozwoleniu na wyjazd mojego dziecka - zgodzić się czy nie?

Syn ma 2,5 roku. Mój mąż wyjeżdża na sezon do pracy za granicę gdzie mieszkają jego siostra i mama. Teściowa zaproponowała, że mąż mógłby zabrać ze sobą naszego 2,5 rocznego syna, żebym nie została za bardzo obciążona i trochę odpoczęła. Bardzo miła...

Lody czekoladowe czy pistacjowe?

Żartuję, nie dałabym rady wybrać.

Lody czekoladowe czy pistacjowe?

Żartuję, nie dałabym rady wybrać.

Dzień 1
Wstaję, szybki makijaż i myśl ,że piegowata i blada. Brzydka. Zrezygnowana biegiem na tramwaj. Ścisk. Drożdżówka w piekarni i szybciutko bo już ósma. Sztuczny uśmiech i trzeba jakoś przetrwać te 7 godzin.
Alter ego dnia 1 - 'błaha' decyzja w roli głównej
Wstaję i uśmiecham się do siebie z postanowieniem,że to będzie dobry dzień. Decyzja z pozoru łatwa, ale tylko z pozoru. Szybki makijaż i spojrzenie w lustro. Jestem blada i piegowata. Uśmiech. Tak, moje piegi są urocze. Biegiem na tramwaj- ścisk i jakiś Romeo wykorzystuję ten fakt,by musnąć mnie w ramie przy przeciskaniu się do wyjścia. Będę żyć tym objawem atencji do końca dnia! Piekarnia. Może by zamiast drożdżówki zrobić coś dobrego dla swojego ciała? Razowy chlebek, pełne ziarno i dużo błonnika. Moja figura mi podziękuję. Rozpoczynam pracę- lubię ją, sama ją wybrałam. Uśmiecham się do pacjentów,a oni do mnie. Ufają mi i to jest najlepsze uczucie na świecie.

Jaka to trudna decyzja przed, którą każdy z nas staje każdego dnia?
Zdecydować ,że żyję bo chcę i mogę. Nie jestem tu za karę,więc dlaczego zdarza mi się żyć jak za karę? W jękach rezygnacji i rozpaczy beznadziei.
To jest największy trud i najważniejsza decyzja- tym trudniejsza że podejmowana codziennie- zdecydować samemu, nie oglądając się na okoliczności: czy to będzie dla mnie dobry dzień?

Dzień 1
Wstaję, szybki makijaż i myśl ,że piegowata i blada. Brzydka. Zrezygnowana biegiem na tramwaj. Ścisk. Drożdżówka w piekarni i szybciutko bo już ósma. Sztuczny uśmiech i trzeba jakoś przetrwać te 7 godzin.
Alter ego dnia 1 - 'błaha' decyzja w roli głównej
Wstaję i uśmiecham się do siebie z postanowieniem,że to będzie dobry dzień. Decyzja z pozoru łatwa, ale tylko z...

"Być czy mieć"

"Być czy mieć"

Za każdym razem, kiedy wybieram książkę do przeczytania mam ogromny dylemat. Wydaje się to błahe: przecież co za różnica, którą przeczytam? A jednak jest różnica. Odpowiednia książka w odpowiednim czasie może zmienić człowieka, w końcu w dużej mierze to one nas kształtują. Strach pomyśleć, kim bym była, gdybym nie przeczytała tego, co przeczytałam. Ale z drugiej strony... czy nie byłabym lepszym człowiekiem, gdyby w ręce wpadły mi inne książki? Każda nowa pozycja na mojej długiej liście książek przeczytanych to część mnie. Czy dobrze je wybieram? Może powinnam czytać więcej ambitnych lektur? A może jednak poświęcić się tym rozrywkowym? Przeczytać w końcu Biblię, żeby spróbować dojść do ładu ze swoją duchowością? Tylko czy to by przypadkiem nie zmieniło mojej osobowości?
Nie wiem, nigdy nie wiem, co przeczytać. Za dużo książek, a za mało czasu. Za duży wybór, a intuicja którą się kieruję przy wyborach potrafi zawieść. Boję się, że nigdy nie przeczytam TEJ książki. Książki, która jest mi pisana.

Za każdym razem, kiedy wybieram książkę do przeczytania mam ogromny dylemat. Wydaje się to błahe: przecież co za różnica, którą przeczytam? A jednak jest różnica. Odpowiednia książka w odpowiednim czasie może zmienić człowieka, w końcu w dużej mierze to one nas kształtują. Strach pomyśleć, kim bym była, gdybym nie przeczytała tego, co przeczytałam. Ale z drugiej strony......

W tym roku kończę szkołę, a więc czeka mnie dużo nauki zapewne kosztem innych zajęć pozalekcyjnych. W przyszłości zamierzam zostać chirurgiem zatem moim największym priorytetem jest dostanie się na tak upragnioną medycynę. Po wakacjach czekają mnie dodatkowe zajęcia z chemii i biologi. Te przedmioty są moją największą pasją lecz w tym roku zabiorą mi prawie cały czas wolny.
Właśnie w casie wolnym jestem wolontariuszką. Pomaganie dzieciom, gdyż tym się zajmuje, pozostaje jednym z moich największych celów. Po skończeniu szkoły, jeśli uda mi się dostać na wymarzone studia, nie będę już miała na to czasu.
I tu stawiam sobie wybór, który nie dotyczy tylko chwili, ale całego mojego przyszłego życia. Mam duże szanse, aby studiować medycynę z moimi ocenami i wiedzą. Dlatego czy warto zrezygnować z jednej z wielu godzin biologii na rzecz jednej godziny tygodniowo wolontariatu czy nie?

W tym roku kończę szkołę, a więc czeka mnie dużo nauki zapewne kosztem innych zajęć pozalekcyjnych. W przyszłości zamierzam zostać chirurgiem zatem moim największym priorytetem jest dostanie się na tak upragnioną medycynę. Po wakacjach czekają mnie dodatkowe zajęcia z chemii i biologi. Te przedmioty są moją największą pasją lecz w tym roku zabiorą mi prawie cały czas wolny.
...